Γεωγραφία

 

Η Λέσβος ανήκει στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου Πελάγους. Με έκταση 1.636 τ.χλμ. είναι το τρίτο σε μέγεθος νησί της Ελλάδος. Απέχει 1878 ν.μ. από τον Πειραιά, 218 ν.μ από την Θεσσαλονίκη και 55 ν.μ. από τη Χίο. Ο πληθυσμός της είναι περίπου 100.000 και η Μυτιλήνη είναι η πρωτεύουσα του νησιού, αλλά και το διοικητικό κέντρο καθώς εκεί εδρεύουν η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λέσβου, το Υπουργείου Αιγαίου, η Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου και το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Στο νησί υπάρχουν δύο Κόλποι- της Γέρας και της Καλλονής- και μία πληθώρα όρμων και ακρωτηρίων.

 

Οι πιο σημαντικές πεδιάδες είναι της Καλλονής, Ιππείου, Περάματος και Ερεσού. Τα κυριότερα βουνά είναι ο Λεπέτυμνος, ο Όλυμπος και το Ψηλοκούδουνο. Υπάρχουν χείμαρροι που διαρρέουν τις πεδινές εκτάσεις, όπως ο Τσικνιάς, ο Τσιχλιώτας, ο Μυλοπόταμος, ο Σεδούντας και ο Αλμυροπόταμος. Τα ανατολικά και κεντρικά τμήματα είναι κατάφυτα από ελαιώνες, πεύκα, έλατα, πλατάνια, καστανιές, οξιές και βελανιδιές. Γενικά η χλωρίδα και πανίδα της Λέσβου είναι πλούσια και ποικιλόμορφη. Από κλιματολογική άποψη η Λέσβος έχει ήπιο μεσογειακό κλίμα, με πολύ μεγάλη ηλιοφάνεια καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

 

Η τοπική οικονομία στηρίζεται στην αγροτική παραγωγή και συγκεκριμένα στην ελαιοκαλλιέργεια, με την παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας ελαιολάδου, καθώς και στην κτηνοτροφία και την αλιεία. Ανεπτυγμένος είναι ο κλάδος της ποτοποιίας , με την παραγωγή του φημισμένου της ούζου, ενώ μεγάλη μερίδα του πληθυσμού ασχολείται επαγγελματικά με τον τουρισμό.

 

Ο Μανταμάδος

 

Ο Μανταμάδος βρίσκεται 37 χλμ. από τη Μυτιλήνη και σε υψόμετρό 150 μ.. Το χωρίο είναι κτισμένο μέσα σε λαγκάδια και δε φαίνεται, παρά μόνο από τις κορυφές των λόφων, ανάμεσα στους οποίους είναι κτισμένο. Όχι μόνο γιατί η θέση του ήταν έτσι διαλεγμένη για να προστατεύεται από τους επιδρομείς αλλά γιατί και το χρώμα του είναι δεμένο με τον γύρω τόπο, αφού οι πέτρες των σπιτιών προέρχονται από τα γύρω βουνά. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την καλλιέργεια της ελιάς, ιδιαίτερα όμως με την κτηνοτροφία. Το όνομά του προέρχεται από την τούρκικη λέξη μαντάς που σημαίνει βόδι.

 

 

Εδώ η αγγειοπλαστική ήταν μία από τις πρώτες απασχολήσεις των κατοίκων και περίφημα ήταν τα μανταμαδιώτικα κουμάρια. Η παράδοση αυτή συνεχίζεται. Η έφεση για τη λαϊκή χειροτεχνία ώθησε και την ανάπτυξη της κατεργασίας του ξύλου της ελιάς. Ο Μανταμάδος έχει λαμπρή πνευματική παράδοση. Οι κάτοικοι του διασώζουν μέχρι τις μέρες μας ένα σημαντικό ρεπερτόριο τραγουδιών, πολύ πιο πλούσιο από άλλα χωρία που έχουν παράδοση σε οργανοπαίκτες και μουσικές κομπανίες.

 

 

Ενδιαφέρουσα είναι η εκκλησία του Άγιου Βασίλειου, στο κέντρο του χωρίου, που χτίστηκε το 1750. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο της είναι από τα ωραιότερα που υπάρχουν σε ελληνικές εκκλησίες.

 

 

Αν βρεθείτε στο χωριό σταματήστε οπωσδήποτε στη μικρή του πλατεία και δοκιμάστε τα γαλακτοκομικά του προϊόντα, κυρίως όμως μη ξεχάσετε να πάρετε γιαούρτι Μανταμάδου. Φτιαγμένο με τον παλιό αυθεντικό τρόπο, μέσα στις παραδοσιακές πήλινες «γραβούδες».